wbiec — a. wbiegnąć dk Vc, wbiegnę, wbiegniesz, wbiegnij, wbiegł wbiegać ndk I, wbiecam, wbiecasz, wbiecają, wbiecaj, wbiecał «biegnąc dostać się dokądś, do środka czegoś lub z niższego miejsca na wyższe; szybko wejść dokądś; wpaść» Wbiec do pokoju.… … Słownik języka polskiego
furia — Wpaść, wbiec itp. jak furia «wbiec gdzieś gwałtownie, będąc czymś bardzo poruszonym, okazując swoją złość, swój gniew»: Co parę godzin wpadała, jak furia, Józefowa i robiła mamie awanturę (...). D. Koral, Wydziedziczeni … Słownik frazeologiczny
bomba — ż IV, CMs. bombabie; lm D. bomb 1. «pocisk z mechanizmem zapłonowym napełniony materiałem wybuchowym lub ładunkiem specjalnym» Bomba głębinowa. Bomba lotnicza. Bomba atomowa, termojądrowa. Bomba wodorowa. Bomba bakteriologiczna. Bomba burząca,… … Słownik języka polskiego
bomba — 1. Bomba demograficzna «gwałtowny przyrost urodzeń w krótkim czasie, zwykle mający negatywne skutki»: Bomba demograficzna nie musi wcale wybuchnąć. Okazało się, że możliwy jest nie tylko skokowy wzrost liczby ludności, ale i produkcji rolnej… … Słownik frazeologiczny
zwymyślać — Zwymyślać, skląć kogoś, nawymyślać, wymyślać komuś od ostatnich, od najgorszych «bardzo ostro kogoś skarcić, karcić, używając obelżywych, obraźliwych słów»: Chciał wbiec za nią, cisnąć jej w twarz jej dziesięć franków, zwymyślać od ostatnich. B.… … Słownik frazeologiczny
hałas — m IV, D. u, Ms. hałassie; lm M. y «nie skoordynowane, zakłócające spokój głośne dźwięki, głośny stuk, trzask, huk, głośna rozmowa, krzyki; wrzawa, harmider» Dokuczliwy, dziki, ogłuszający, piekielny hałas. Hałas uliczny. Hałas wielkiego miasta.… … Słownik języka polskiego
lekko — lżej przysłów. od lekki a) w zn. 1: Po zdjęciu plecaka czuł się lekko. przen. Lekko, lżej komuś na sercu, na duszy. b) w zn. 2: Wskoczyć lekko na konia. Lekko się przykrywać. Lekko się ubierać. Wbiec lekko na schody … Słownik języka polskiego
meta — ż IV, CMs. mecie; lm D. met 1. «miejsce ściśle wyznaczone, będące celem kończącym biegi, zawody kolarskie, wyścigi itp.» Dobiec, dotrzeć do mety. Wbiec, wjechać na metę. Stanąć u mety. 2. środ. «pomieszczenie ukryte, schronienie dla kogoś… … Słownik języka polskiego
piętro — n III, Ms. piętrorze; lm D. piętroter (piętr) 1. «kondygnacja budynku nad parterem lub nad inną, niżej od niej położoną kondygnacją» Niższe, wyższe, najwyższe piętro. Górne piętra budynków. Dom o jednym piętrze, o trzech, o wielu piętrach.… … Słownik języka polskiego
w- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne (a także inne wyrazy z nimi związane); nadaje im następujące odcienie znaczeniowe, uzupełniające znaczenie czasownika podstawowego» a) «wprowadzenie, włożenie, wniknięcie do wnętrza czegoś, np. wbić,… … Słownik języka polskiego
wpaść — dk Vc, wpadnę, wpadniesz, wpadnij, wpadł, wpadłszy wpadać ndk I, wpaśćam, wpaśćasz, wpaśćają, wpaśćaj, wpaśćał 1. «padając, lecąc zagłębić się w coś, trafić, dostać się do wnętrza czegoś» Wpaść do wody, do rzeki. Wpaść do dołu, w dół. Wpadł po… … Słownik języka polskiego
